Deze keer liepen Eric en Jack een etappe op zaterdag 30 augustus 2008. We vertrokken om 7 uur, om een beetje op tijd te kunnen starten met lopen.
We reden naar Doetinchem, en parkeerden de auto aan de Terborgseweg, tussen het station en het beginpunt van de route. Via de Kermis, waar op dat moment nog weinig te doen was, liepen we naar de IJsselkade, waar we even na 9 uur begonnen aan.....
Het zag er naar uit dat het weer mooi weer zou worden deze dag, en we hadden er dan ook veel zin in. Tijd voor de traditionele foto bij de start natuurlijk.
Via de IJsselkade lipen we naar de molen, en vervolgens bij de molen langs over een stukje van de stadswal naar de brug over de Oude IJssel. We staken de brug over en liepen via de Dichterseweg naar de rand van de bebouwde kom. Daar gingen we via een tunneltje onder het spoor door, en vervolgens liepen we naar de Oude Doetinchemseweg.
Deze liepen we uit tot een industrieterrein, waar we een gelegenheid ontdekten om even een bakkie te doen. Daar waren we wel aan toe. De enorme muffins vonden we wel verantwoord, een calorie-voorraadje zou vandaag wel van pas kunnen komen.
Daarna hadden we nogal wat problemen om het juiste vervolg van de route weer op te pikken. Er bleek toch wel het een en ander nog veranderd te zijn op het industrie-terrein, dus het was niet helemaal duidelijk waar we zaten op de route. Na een eindje terug gelopen te zijn kwamen we weer op het juiste spoor. Gelukkig waren we eerst verkeerd gelopen, anders hadden we de koffie moeten missen!
Na het industrieterrein liepen we via het fietspad langs de Braamtseweg naar recreatieterrein Stroombroek. Via het recreatieterrein kwamen we -ook weer nadat we een keer een afslag hadden gemist en een eind terug moesten lopen- uiteindelijk aan het eind van de 7 kilometer op de eerste kaart.
De routine was duidelijk even wat weg gezakt, maar de eerste kilometers zaten erop! We liepen het bos in, en de weg begon te stijgen en te dalen. Volgens het boekje kwamen we langs lariksen en langs een beuk met gele stip, en toen staken we een verkeersweg over, en gingen verder het bos in.
We staken nog een verkeersweg over die we, zoals het boekje al had voorspeld, al ruim van tevoren hoorden, en na nog een kilometer of 3 stijgen en dalen door het bos kwamen we bij een viaduct over de snelweg. Dit was tevens de grens met Duitsland.
De tocht ging verder door het bos en langs glooiende akkers, en na een kilometer kwamen we op een geasfalteerde weg, die al gauw uit kwam in het dorpje Hoch Elten. We kwamen langs "Waldhotel" Hoch Elten, en besloten daar op het terras wat te gaan eten. Vanaf het terras hadden we een prachtig uitzicht op Nederland, met in de verte de Rijn. We waren nu 4 uur onderweg en hadden 19 kilometer afgelegd. Niet heel verkeerd, als je ook rekening hield met de tijd die we hadden verloren omdat we 2 keer verkeerd waren gelopen.
We gingen verder, het "dorpje" Hoch Elten uit, waarbij het ons opviel dat veel huizen waren versierd met letters, waar we niet echt wijs uit konden worden...
We liepen de heuvel waarop Hoch Elten ligt af via een smal pad tussen struiken door, en kwamen tenslotte in een bocht naast een tunneltje uit op een doorgaande weg zonder stoep, die we over moesten steken terwijl we steeds weer een volgende auto voorbij de bochten links en rechts hoorden aankomen, echt zo'n situatie waarin een mens duidelijk te weinig ogen heeft.
Toch heelhuids aan de overkant gekomen liepen we via een ook wel drukke asfaltweg richting Rijn, en vlak daarvoor gingen we rechtsaf Nederland weer in, en even later het dorpje Spijk. De Rijn stroomt dus duidelijk bij Spijk ons land binnen, niet bij Lobith, zoals je vroeger op school leerde... In de encyclopedie van misvattingen staat dit ook vermeld. Door Spijk liepen we naar de dijk langs de Rijn, waar de route verder ging.
We kwamen langs een paar steenfabrieken, die blijkbaar echt in de uiterwaarden staan. Niet alles wat je op school leert is dus onzin hoor! In Tolkamer liep de tocht langs de kade, waar we weer even pauzeerden op het grasveld, lekker in de schaduw, want het was behoorlijk warm.
We liepen door Tolkamer uiteindelijk weer naar de dijk, waar we de tocht vervolgden naar het recreatiegebied Bijland, langs een Bailey brug. Het was hier redelijk druk, ook door het mooie weer, en we zagen nog een man vanachter een boom een vrouw in het gras bespieden. We probeerden te bepalen wat de vermoedelijke wachttijd zou zijn bij het pontje over de Rijn, dat we over niet al te lange tijd zouden moeten nemen, en voor we het wisten waren we al bij de pier. De veerpont lag net aan de overkant, maar kwam al gauw onze kant weer op, en vertrok weer zodra alle wachtenden aan boord waren.
Aan de overkant van de rivier kwamen we in Millingen, het eindpunt van deze etappe. Maar niet voor ons, want wij begonnen met...
We liepen Millingen uit, door het gebied de Duffelt. Een lange rechte weg, met af en toe een boerderij, zoals bijvoorbeeld Plezenburg, gebouwd op een terp, om de voeten droog te houden.
We kwamen in het dorpje Leuth, waar we op het terras van café restaurant De Rosmolen konden eten. We zagen de bus naar Nijmegen (die via Beek gaat) langs komen, en berekenden dat we, als het meezat de volgende bus in Beek zouden kunnen halen. Dus gingen we verder, Duitsland weer in, door het dorpje Zyfflich en weer naar Nederland, waar we vlak bij Beek de grens weer passeerden.
Inmiddels hadden we al bedacht dat de volgende bus waarschijnlijk al niet meer haalbaar was, en dat bleek ook het geval. Vanaf het eindpunt in Beek moesten we nog zo'n 2 kilometer lopen naar de bushalte, en daar vervolgens nog een tijd wachten op de bus naar het station. De trein bracht ons vervolgens weer naar Doetinchem, waar de auto nog stond, waarmee we vervolgens weer naar huis konden. We waren pas na 12 uur thuis, een lange dag, maar we hadden veel kilometers gemaakt, 43 in totaal. Dit bracht de totaal gelopen afstand op 299 kilometer, nog maar 183 te gaan naar de Sint Pietersberg.