Op 31 oktober 2009 liepen we met zijn vieren het laatste stuk van het Pieterpad, van Sittard naar de Sint Pietersberg! In Sittard liepen we van het station weer door het centrum naar de start van:

Etappe 25, Sittard - Strabeek (21 km)

Bij het kapelletje op de Markt maakten we nog even een foto en vervolgens gingen we op pad.

We liepen het centrum uit en de Kollenberg op, langs zeven kapelletjes met afbeeldingen en teksten over het leven van Jezus. De bomen langs de weg waren prachtig gekleurd. Bovenaan de berg stond een klein kerkje, en daarna kwamen we het bos uit en hadden een prachtig uitzicht. Dit was eindelijk het heuvelachtige gebied waar je altijd aan denkt bij Limburg!

In Windrak had iemand heel vriendelijk een bankje voor Pieterpad wandelaars klaar gezet, naast een tappunt voor "geneeskrachtig water", maar wij vonden dat we te kort onderweg waren om nu al te gaan zitten, we hadden nog een hoop kilometers te gaan vandaag!

We begonnen met de beklimming van de Wanenberg, waarbij we een goed uitzicht hadden over Geleen/Sittard. We liepen van heuvel naar heuvel, via Strabeek en Puth, en leerden het begrip "holle weg" vandaag goed kennen! De route ging verder via heel veel velden, wat steeds weer een erg mooi uitzicht opleverde. Het weer zat ook erg mee, bewolkt maar droog, en af en toe leverde de doorbrekende zon mooie plaatjes op.

Via het Ravensbos bereikten we Strabeek en waren we aan het einde van deze etappe. Hier begonnen we met

Etappe 26, Strabeek - Maastricht (11 km)

We staken de Geul over en volgden een tijdje de rivier, door het Geuldal. We kwamen nog 2 Pieterpad-beheerders tegen, die met de auto de route bij langs gingen om te checken of alle markeringen nog op de juiste plaatsen aanwezig waren. Vervolgens liepen we via het gehucht Terblijt naar Bemelen.Hier kwamen we langs een paar grotten in de Bemelerberg.

Niet lang daarna kwamen we via een buitenwijk Maastricht in, het eind kwam nu wel snel dichterbij!

Etappe 27, Maastricht - Sint Peitersberg (4 km)

Tegeover het station gingen we de Stationstraat in en staken via de Sint Servaasbrug de Maas over. Vervolgens liepen we de Stokstraat in, het Onze Lieve Vrouwenplein over, de Koestraat door, de Stenen Brug over en daarna de Pieterstraat in! Uiteindelijk begon de weg te stijgen, liepen we Maastricht uit en voelden we dat we er bijna waren. We sloegen rechtsaf een onverharde weg in, en toen zomaar ineens waren we er: het einde van het Pieterpad, als je even niet oplet ben je er zomaar voorbij!

Tja, en daar zit je dan, 490 kilometer gelopen, aan de ene kant het idee dat je eindelijk hebt bereikt waarnaar je al die tijd op weg bent geweest, aan de andere kant het gevoel van "was dat het nou?" "Tussen wens en vervulling ligt een grote afstand" staat er op de steen die het eind van het Pieterpad markeert. Of is het het begin? Is misschien elk einde ook een begin? We laten het even doordringen en gaan dan op weg terug naar Maastricht. Net dan begint het voor het eerst sinds we het Pieterpad zijn gestart serieus te regenen. We schuilen op de veranda van Chalet Bergrust, waar je normaal gesproken een Pieterpad certificaat kunt ophalen maar waar net nu een besloten feest aan de gang is. Het maakt ons niet uit, we lopen even later terug naar Maastricht, waar we ons in het eerste het beste eetcafé laten adviseren over de plaatselijke lekkernijen en voldaan genieten van Zuurvlees en Limburgs Konijn. Het zit erop, we nemen de trein terug naar de auto en rijden terug naar Groningen, tijd om na te denken over de volgende uitdaging!