Op donderdag 26 juli werden we een beetje stijfjes wakker. De voorgaande dagen waren zwaar geweest, eerst een hele warme dag en daarna een hele natte, veel klimmen en ontzettend veel blubber-paden. We hadden de avond ervoor een plan gesmeed. We vonden het een beetje jammer om eerst kilometers asfalt te gaan lopen en dan tegen de tijd dat we weer op de route zaten al moe te zijn, en daarom hebben we een taxi besteld die ons bij het hotel oppikte en naar Malham bracht, het eerstvolgende dorpje op de route. Met de chauffeur hebben we even geklaagd over het slechte weer en over het slechte mobiele telefoonnetwerk in Yorkshire, en voor we het wisten waren we in Malham.

Daar hebben we eerst een paar kaartjes gekocht om naar Nederland te sturen, en eventjes geschuild bij een bushokje, omdat het wel erg hard regende. Max kon ook even zijn groeiende verzameling met foto's van engelse telefooncellen aanvullen.

Toen het iets droger leek te worden liepen we Malham uit naar de Cove, waar een prachtig schilderachtig riviertje door het dal stroomt met aan het eind van het dal een steile rotswand. Daar zagen we een klimmer aan haken en touwen naar boven gaan, totdat de regen hem te gek werd en hij in no-time weer beneden stond. Gelukkig voor ons ging er naast de rotswand een trap omhoog, met ongeveer 400 "irregular stone steps". We hebben ze niet nageteld, maar stonden best al wel snel 80 meter hoger, bovenaan de klif.

Inmiddels was het wel weer harder gaan regenen. Daardoor was het ook erg glad bovenop de rotsen, waar we via een limestone pavement verder moesten, naar de andere kant van de klif. Limestone pavement bestaat uit grote rotsen met diepe spleten ertussen. Daar schijnen zeldzame plantjes in te groeien, maar daar hadden we niet veel oog voor, het was af en toe al moeilijk genoeg om zelf niet in de spleten te belanden.

Eenmaal aan de andere kant van de klif was het nogal zoeken hoe de route verder ging, we liepen eerst de verkeerde kant op, maar kwamen daar toch wel binnen een kilometer achter en vonden uiteindelijk het juiste pad weer terug. Hoewel, van "pad" kon je zo af en toe niet echt spreken, het was vaak gewoon een grasvlakte waar we over liepen, en we moesten een beetje uit de toppen en andere herkenningspunten om ons heen afleiden wat de route ongeveer zou moeten zijn. We liepen via een lang dal verder en vervolgens klommen we weer verder omhoog, naar Kirkby Fell, een plateau op 500 meter hoogte, waar naast ons alleen schapen en koeien zich met dit weer durfden te wagen. Daar stopte het met regenen, maar er waaide wel een harde wind.

Terwijl we daarna afdaalden naar Settle kwam af en toe de zon even door. In Settle hebben we lekker geluncht op een terras, het was zowaar even droog en vervolgens liepen we verder naar Stainforth (let wel! Stainforth in North Yorkshire, niet te verwarren met Stainforth in South Yorkshire!).

De laatste kilometers liepen we langs de River Ribble, een prachtig riviertje, met hier en daar mooie stroomversnellingen. Dat is dan wel weer een voordeel van zoveel regen, de riviertjes doen het prima! In Stainforth moesten we zijn bij camping Knight Stainforth Hall, aan de rivier, bij een stroomversnelling waar je ook lekker kon zwemmen - als je van heel erg koud water houdt tenminste.

Nadat we de tent hadden opgezet liepen we naar het dorpje aan de overkant van de rivier, waar we zowaar een restaurant vonden waar we ook weer heerlijk hebben gegeten. Met een grote pint bier erbij natuurlijk, die hadden we toch weer dik verdiend! Terug in de tent hadden we 's avonds en 's nachts regen, dat klonk lekker op de tent. Deze dag hebben we 16 kilometer gelopen en nog 2 kilometer extra bij de Cove, we waren blij dat we de volgende dag een rustdag hadden op de camping.

Naar dag 5