Dinsdag 24 juli stonden we op tijd op, want het was de dag voor de eerste 23 kilometer van de Dales High Way. Allereerst stortten we ons natuurlijk op het full English breakfast, we zouden die dag wel wat energie kunnen gebruiken. Met een lunchpakket dat het hotel voor ons had klaargemaakt liepen we van Shipley naar Saltaire, waar de officiële route begint. Het bedrijf dat onze overnachtingen had geboekt had ook geregeld dat onze grote rugzakken steeds van de ene overnachtingsplek naar de volgende zouden worden gebracht, dus we hoefden alleen een dag-rugzakje mee te dragen, en natuurlijk de foto-apparatuur!
Onderweg kwamen we aan het begin van Saltaire de vroegere wolfabriek (Salts Mill) tegen, met de typisch engelse rijtjeshuizen.
De familie Salt zorde goed voor de medewerkers, ze kregen fatsoenlijke woonruimte, een bibliotheek en cafés waar geen alcohol werd geschonken. Ze gunden hun arbeiders een gezond en geestelijk rijk leven. Wat ze overigens niet altijd in dankbaarheid werd afgenomen, binnen een paar jaar waren er stakingen waarbij de arbeiders eisten dat in de cafés alcohol geschonken werd!
Even verderop waren we bij het begin van de route, even tijd voor een start-foto dus:
We liepen langs een kanaal met veel narrow-boats en een handbediende sluis Saltaire uit en staken via een metalen voetgangersbrug de River Aire over. Aan de overkant van de rivier begonnen we al snel te klimmen, op een pad met rotsen dwars door een bos. Na een uurtje kwamen we op een open stuk, we waren aan het randje van Baildon Moor.
Het was het tijd voor een pauze en het was ook al behoorlijk warm. We hadden ongeveer 1/3 deel van de route op de eerste pagina in het boekje erop zitten, waarop Max bijna al zijn water alvast opdronk. Hij had niet helemaal in de gaten dat we na die eerste pagina nog 2 pagina's te gaan hadden...
Na de pauze liepen we weer verder, en het landschap werd steeds mooier. We kwamen steeds hoger en hadden vaak een prachtig uitzicht over het lager gelegen land om ons heen. Wel kregen we door het warme weer al snel het probleem dat we niks meer te drinken hadden, terwijl er geen kraan (of huis) in de buurt te zien was.
Vlak voor Ilkley zouden we volgens het route boekje langs een restaurantje komen, dat geopend was als er een vlag buiten hing. Het was verder weg dan we dachten, en toen we uiteindelijk bij het gebouwtje kwamen hing er geen vlag en zat de deur op slot. We stopten er wel even om uit te rusten en raakten aan de praat met een andere wandelaar, die ons aanraadde om in elk geval even Ilkley in te gaan, daar had Charles Darwin gewoond toen hij wachtte op de publicatie van zijn boek The Origine of Species. Ondertussen kwam de eigenaar van het restaurantje aangeklommen, hees 2 vlaggen (blijkbaar hangen er elke dag 2 vlaggen van landen waar die dag iets te vieren is, dus de Nederlandse vlag op koninginnedag bijvoorbeeld), en opende de deur. We bestelden gauw iets te drinken, en ontdekten voordat we weer vertrokken dat we aan de achterkant van het gebouwtje onze waterflessen nog konden vullen.
We gingen Ilkley in, zagen de plaquette aan de muur van het huis waar Darwin had gewoond en moesten daarna weer omhoog, naar de bergkam waarover we verder moesten. Het was een hele zware klim waarna we nog zo'n 10 kilometer verder moesten naar Addingham, waar we de eerste overnachting zouden hebben. We kwamen nog langs prehistorische inscripties in stenen, passeerden al klimmend vele muurtjes, daalden via rotsen af en staken beekjes over en door.
Lopen in Yorkshire is wel even wat anders dan lopen in Nederland hoor, we hebben al met al de eeerste dag 1 kilometer verharde weg gehad, verder rotsen, weilanden, beekjes en tot de enkels in de blubber tussen de koeien en schapen. En constant of omhoog of naar beneden lopen en klauteren. We waren kapot dus aan het eind van de dag, maar hebben wel genoten. We hebben veel gezien, weidse uitzichten bewonderd en vriendelijke mensen ontmoet. We dropten onze bagage bij de Crown Inn, de Bed&Breakfast waar we hadden gereserveerd, ploften neer op het terras van het restaurant en bestelden ons welverdiende eten, met 2 bier. Gezien de ervaringen op de eerste dag vroegen we niet of Max eigenlijk wel bier mocht, don't ask, don't tell is ons devies!
