Op 25 september 2023 deed ik mee met de marathon in Berlijn!

Het idee om deze marathon te gaan lopen ontstond eigenlijk al vrij snel nadat ik in 2016 de marathon van Athene had gelopen. Hoewel ik me aan het eind van die marathon had voorgenomen om het NOOIT MEER te gaan doen kriebelde het toch wel een beetje als ik verhalen las over de "vlakke" marathons zoals die in Rotterdam en Berlijn, dat leek me wel beter te doen dan de marathon die ik in Athene had gelopen, met ruim 20 kilometer bergop parcours.

Alleen kwam het er steeds maar niet van, en toen kwam ook nog Corona. Maar het bleef toch ergens in mijn achterhoofd spelen. Toen ik eind 2022 eens keek naar hoe het inschrijven voor Berlijn werkt las ik dat je via TUI reizen kunt boeken naar verschillende marathons over de hele wereld, met gegarandeerd startbewijs, leek me dat een goed idee. Dus schreef ik me in, en regelde meteen een hotel voor de overnachtingen

Voorbereiding

Ik ben begin 2023 weer voor de marathon-afstand gaan trainen, dus wat vaker en verder lopen dan gebruikelijk. Net als in 2016 viel het ook nu niet mee. 3 of 4 keer lopen in de week is echt teveel voor mij, dan heb ik te weinig hersteltijd tussendoor. Misschien zou ik het nog langzamer kunnen opbouwen, dat is misschien iets voor een volgende keer. Hoewel ik ook nu natuurlijk alweer heb geroepen dat een volgende keer echt NOOI MEER gaat gebeuren ;-)

Op een gegeven moment ben ik maar weer terug gegaan naar 2 keer in de week hardlopen, en uiteindelijk zelfs naar 1 keer lopen en 1 keer fietsen. Geen perfecte voorbereiding dus, maar ik had het idee dat ik beter tijdens de marathon zelf helemaal stuk kon gaan dan al geblesseerd aan de loop beginnen. Ik besloot om vooral heel rustig te beginnen en heb nog een paar keer geoefend om te lopen in hartslagzone 2 tot 3, omdat je dan relatief veel vet verbrandt en je dus je glycogeen-voorraad (het suiker in je spieren en lever) zo lang mogelijk op peil houdt. Ik was eigenlijk vooral ongerust of ik genoeg energie zou hebben om het hele stuk uit te lopen. Je kunt je energie-voorraad onderweg nog een beetje aanvullen met sport-drank en eventueel fruit en ik heb dat geoefend met dezelfde Maurten mix die ze in Berlijn onderweg verstrekken. Het idee om een nieuw PR te lopen heb ik maar opgegeven, uitlopen vond ik eigenlijk al heel wat.

Gea ging dit keer mee, en we reisden de vrijdag voor de marathon met de Flix-bus en -trein naar Berlijn. Lekker relaxed reizen, en nog milieu-bewust ook! We kwamen om 8 uur 's avonds aan en checkten in in het hotel dat op een paar honderd meter van het station lag. De volgende dag was het tijd om het startbewijs te gaan halen. Daarvoor moesten we met de metro naar het voormalig vliegveld Tempelhof, waar al van alles was georganiseerd. Het ging allemaal erg soepel, kaartje op de telefoon laten zien met een ID en vervolgens kreeg ik een bandje om:

Daarna naar het punt om een startnummer te printen, de Champion-chip te koppelen en ik was er klaar voor! Terug langs allerlei stands van sponsors en leveranciers natuurlijk en nog even genieten van het lekkere weer en de gezellige sfeer.

En ik checkte nog even de route:

Daarna gingen we met de U-bahn naar Unter den Linden en liepen onder de Brandenburger Tor door naar de plek waar de marathon zou finishen en ook zou starten, de Strasse des 17. Juni. We checkten even hoe het zat met ingang/uitgang zodat we dat de volgende dag niet meer hoefden te doen. Vervolgens deden we rustig aan, beetje zitten aan de Spree, lekker eten, en weer terug naar het hotel, dat vanaf de start ook maar een paar honderd meter was. Vooral niet al te actief, dat kwam de volgende dag wel.

De start was voor mij zondag om 10:30, dus we zetten de wekker op 7:30, alle tijd. Na een flink ontbijt rustig aan richting de start, waar ik een uur voor tijd was. Voor ons waren er al een paar blokken gestart, en toen wij ook uiteindelijk richting de startstreep liepen kon ik nog even rustig naar de WC, het ging allemaal prima. Het was ook lekker weer, zonnetje erbij en het zou 20 graden worden.

Uitvoering

Om 10:30 precies viel dan het startschot (eigenlijk de start-toeter) en 9 minuten later kwam ik over de start-mat, de race was on! Het idee om in hartslagzone 2 tot 3 te lopen viel meteen in duigen, op de een of andere manier gaf mijn horloge de eerste kilometer hartslagzone 0 aan, sprong toen naar 5 (verder gaat ie niet) en bleef toen zo tussen 4.6 en 4.8 hangen, dat ging niet helemaal goed. Ik wist wel dat ik tijdens de voorbereiding in de zones een tempo liep van 6:30 tot 7:00 per kilometer, dus daar ben ik me toen maar aan gaan houden.

En dat ging heel goed, Ik kwam na 6 kilometer Gea tegen langs de kant en het voelde echt super. Ik zat in de laatste groep, dus het was wel veel van links naar recht slingeren om mensen te ontwijken die langzamer gingen of even gingen wandelen, maar ik voelde me heel goed, het rustig tempo beviel me prima. Na 10 kilometer ben ik even naar de WC geweest en vervolgens weer verder. Ik had bij de marathon in Athene bij 18 kilometer een eerste dip, maar dat ging dit keer heel voorspoedig, ik kon echt merken dat ik veel rustiger was begonnen, en had het idee dat de strategie werkte!

Er was vanaf 10 kilometer gemiddeld elke 2.5 kilometer een plek om afwisselend water of sportdrank en banaan/appel te halen en ik heb ze de eerste 35 kilometer allemaal aangedaan! De beker water half opdrinken en de andere helft over mijn hoofd gieten, beker sportdrank pakken en banaan en appel opeten, aan energie-gebrek zou het niet liggen! Af en toe stond er ook een brandweerauto water te sproeien, een welkome verkoeling!

Op het punt halverwege voelde ik me ook prima, de vermoeidheid werd wel wat voelbaar maar het was echt goed te doen. Wat ook meehielp was de geweldige sfeer onderweg. Er was geen stukje parcours waar niemand stond, overal werd je aangemoedigd en was er muziek, geweldig. Vlak na het punt halverwege kwam ik Gea weer tegen, en die maakte een foto van mij in actie:

En weer door natuurlijk. Het werd zo rond de 30 kilometer wel moeilijker, maar tegelijkertijd had ik het vooruitzicht dat ik bij kilometer 32 kon gaan aftellen. Twee keer kon ik echt even niet hardlopend verder, zoveel pijn deden mijn voeten, knieën en bovenbenen, en heb ik het wat rustiger aan gedaan, om even weer op adem te komen. Uiteindelijk durfde ik de laatste kilometers niet eens meer rustig te lopen, de supporters langs de kant waren zo super enthousiast dat ik besloot dan maar door de pijn heen te lopen. Uiteindelijk maakte het parcours een bocht naar links Unter den Linden op en zag je in de verte de Brandenburger Tor. Het parcours ging er onderdoor en na nog 200 meter was dan de finish. Ik was echt helemaal kapot. Ik wilde wel lachen maar voelde ook tranen opkomen, net als in Athene zaten ook hier alle emoties dicht aan de oppervlakte. Ik kijk dus maar een beetje serieus op de eerste foto na de finish:

Ik had er 5 uur, 7 minuten en 36 seconden over gedaan.

Conclusie

Toch ook maar even een conclusie, voor als ik over een tijdje weer begin na te denken over een nieuwe marathon:

1. Reserveer veel tijd! Beide keren dat ik nu een marathon heb gelopen moet ik eigenlijk al te snel te lang en te vaak lopen. Dat zou ik eigenlijk over een veel langere tijd moeten spreiden, zodat ik het veel geleidelijker kan opbouwen.
2. Begin heel rustig! De eerste helft moet ik me eigenlijk niet al teveel inspannen. Vooral zorgen dat ik energie overhoud voor het tweede deel.
3. Neem bij elke post water/sportdrank en iets te eten. Ik kan dat ook niet hardlopend naar binnen werken, gewoon even rustig aan en dan weer verder.
4. Geniet vanaf de start van wat je onderweg tegenkomt, de sfeer, de muziek, de aanmoedigingen!

Onderstaand nog even een plaatje met de medaille, het kaartje van de route, mijn berlin-legend certificaat en de grafiek met tempo en hoogteprofiel, zoals mijn horloge het heeft bijgehouden: