Vandaag was de laatste wandeldag. We werden om 9:30 opgepikt bij de b&b en naar Illfracombe gebracht. Het was miezerig weer, en we hadden de avond ervoor al besloten dat we in elk geval niet naar Woolacombe zouden gaan lopen, maar het bij een beetje sightseeing in Illfracombe zouden laten. We dropten de bagage af bij de b&b en liepen het dorp in. Allereerst bezochten we het "strand", waar net de vloed opkwam. Er lagen en paar rotsen vlak voor het strand, en de golven braken prachtig, wat gepaard ging met veel lawaai en schuim. Hoewel ik mijn zwembroek speciaal had meegenomen ging ik toch maar niet de zee in :-)

We liepen verder naar de haven, waar de zee ook behoorlijk tekeer ging. Aan de haven stond een standbeeld, Verity, dat er voor een paar jaar is neergezet. En er was een klein zee-aquarium, waar we even een kijkje namen. We lunchten in een restaurantje en checkten vervolgens in in de b&b.

's Avonds gingen we het dorp in om wat te eten, maar bijna alle restaurants waren gesloten. Gelukkig konden we bij de Italiaan nog terecht, mits we beloofden binnen anderhalf uur klaar te zijn. Dat lukte, het eten was heerlijk en de koffie was de eerste fatsoenlijke bak die we in Engeland tegen kwamen.

En dat was het dan, de volgende dag namen we de trein naar London, waar we nog 2 dagen bleven voordat we weer naar huis vlogen. Het was een mooie tocht, vaak zwaarder dan we hadden verwacht, maar we werden ruimschoots beloond met prachtige vergezichten. Het weer was overwegend on-Engels droog, en ook niet tewarm, dus eigenlijk perfect voor elkaar zo. Gelukkig ligt er nog meer dan 900 kilometer South West Coast Path op ons te wachten als we nog een keer besluiten verder te gaan!