Deze morgen namen we het er eerst even van bij het ontbijt, we moesten natuurlijk wel met voldoende energie op pad. We namen afscheid van Chris en Claire en liepen naar de bushalte. Terwijl we daar wachtten begon het te regenen, dus trokken we de regenjassen aan. De bus bracht ons naar Porlock Weir, de haven waar we aan de wandeling van vandaag begonnen.

We gingen achter het hotel bij de haven langs tussen weilanden door, totdat we een bos in liepen dat evenwijdig aan de kust naar het westen liep. Het was inmiddels gestopt met regenen, maar nog erg vochtig in het bos, waardoor het behoorlijk benauwd werd. Daar kwam nog bij dat het pad continu omhoog liep, wat het lopen erg zwaar maakte. We voelden ook nog goed de inspanning van de dag ervoor, dat maakte het er ook niet echt gemakkelijker op. Af en toe hadden we rechts even een doorkijkje naar de zee en kwam er een fris briesje langs, dat was dan wel even lekker. We kwamen langs het kerkje van Culbone, een heel klein kerkje met kerkhof waar al sinds eeuwen mensen worden begraven.

Daarna ging het pad weer verder het bos door.

Uiteindelijk werd de omgeving wat meer open en kregen we meer uitzicht op de zee en op de kust waar we vandaag heen moesten. We hadden bij Chris en Clare een lunchpakket geregeld en dat kwam erg goed van pas want we kregen toch wel trek en kwamen geen enkele gelegenheid tegen om iets te eten of te drinken te kopen.

We liepen langs een steile met varens en rhododendrons begroeide klif langs de kust. Op een gegeven moment zakte de grond onder mijn rechter voet weg en viel ik ondersteboven naar beneden, de helling af. Gelukkig brak de begroeiïng mijn val, bleef ik daarin hangen en kon ik me ook aan de varens weer omhoog trekken op het pad, maar het was wel even schrikken. En mijn dopper met water was uit het zijvak van mijn rugzak gevallen en spoorloos. Even later kwamen we langs een paar stoelen met fruit, drinken en water voor koffie, waar we even bijkwamen van de schrik.

Tenslotte kwamen we in een open stuk, waar we over de toppen van de kliffen verder liepen totdat we bij Lynmouth naar het strand afdaalden. Hoewel de route volgens de gids "fairly level" was hebben we vandaag 800 meter geklommen en evenveel weer gedaald:

Daarom gingen we eerst maar even een welverdiend biertje haalden.

Daarna namen we de water-aangedreven lift naar Lynton, waar we vlak bij de B&B uitkwamen. We meldden ons bij Caroline, en zij bracht ons naar de kamer. We fristen ons even op en gingen vervolgens eten bij de Oak room, het tapas-restaurant verderop in de straat.

Naar dag 4